ขอความรักบ้างได้ไหม-คำวิงวอนจากหัวใจอันเหว่ว้า

"ขอความรักบ้างได้ไหม-คำวิงวอนจากหัวใจอันเหว่ว้า"
**...ฉันไม่อยากให้เธอพลัดหายไปจากชีวิตของฉัน เธอรักฉันบ้างไหม...”
ในความรู้สึกของฉัน ประโยคสั้นๆซึ่งประกอบด้วยพยัญชนะเพียงไม่กี่พยางค์นี้ ไม่ใช่ประโยคคำถามถามรูปประโยคของหลักภาษาไทยอย่างที่มองเห็นด้วยตาเปล่า หากแต่มันคือหมื่นพันถ้อยคำวิงวอนร้องขอ เมื่อฉันอ่านประโยคนั้นด้วยสิ่งที่เรียกว่า”หัวใจ”
ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงพาตัวเองหนีจากโลกแห่งความเป็นจริงของตนเองที่แสนโหดร้าย มุ่งหน้าสู่อีกซีกโลกที่ไม่มีใครรู้จัก แม้จะแสนว่างเปล่าและเดียวดายไร้จุดหมาย แต่เธอเชื่อว่าที่นั่นเธอสามารถจมจ่อมตัวเองไว้กับความฟุ้งฝันในแบบที่เธอค้นเจอจากในหน้าหนังสือ
**ทุกสิ่งทุกอย่างดูช่างอ่อนหวาน งดงามไปหมดเลยนะ
ด้วยความตั้งใจของโชคชะตา ได้ทำให้ณูพลัดหลงเข้าไปในความเป็นเพื่อนระหว่างแดนและมาช ผู้ชายสองคนที่พยายามพาชีวิตของตัวเองหนีจากความเจ็บปวด มาจมจ่อมอยู่กับความมืดหม่น เหว่ว้า เดียวดาย และแห้งแล้ง ณูได้กลายเป็นแสงสว่าง ความหวัง ความฝันของเขาทั้งสองคน
และความอ่อนหวานของณูก็ได้ปลอบประโลมให้โลกอันแห้งเฉาใบเดิมน่าอยู่มากยิ่งขึ้น
แม้ว่าแดนผู้ซึ่งเป็นคนรับเธอมาจากถนนอันอ้างว้างและเดียวดายเส้นนั้นจะเป็นฝ่ายหลงรักเธอจนหมดหัวใจก่อน และกล้าหาญพอที่จะเอ่ยปากอ้อนวอนขอปันความรักจากหัวใจของณู แต่กลับมีเพียงการวางเฉยต่อความรู้สึกของแดนตอบรับกลับมา
บางทีอาจจะเป็นเพราะ ณูรู้ตัวว่าตนเองได้ทำให้ความเป็นเพื่อนระหว่างสามคนสูญหายไป แม้ว่าแดนกับมาชจะรักกันมากพอที่จะตายแทนกันได้ แต่ในความเป็นจริงเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากเกินไปที่จะยกสิ่งที่แสนรักซึ่งตนเองโหยหามาตลอดชีวิตให้กับผู้เป็นเพื่อน
แต่สิ่งที่ทำใจได้ยากยิ่งกว่าคือการทำใจให้ยอมรับและทนมองเธอผู้เป็นที่รักเดินออกจากชีวิตไปอย่างลำพังจนสุดสายตา
ในวันที่ณูตัดสินใจพาตัวเองจากไปอย่างคาดหวังว่าน่าจะเป็นวิธีที่ทำให้ทุกอย่างระหว่างทั้งสามคนกลับไปเหมือนเดิม แดนเองก็เลือกที่จะจากไปเช่นกัน
การใช้ชีวิตโดยเปล่าไร้ซึ่งคนที่รักหลงเหลือในชีวิตมันยากเย็นเกินไปที่จะรับมือ
แดนคงรู้สึกเช่นนั้น....
ชุดแต่งงานสีขาวที่เปื้อนเลือดยังคงดูงดงามสำหรับณู เพราะมันคือความฝันเล็กๆที่เธอเคยเล่าให้แดนฟังเพียงครั้งเดียวอย่างไม่ตั้งใจ
ฉันปิดหนังสือลงช้าๆและพยายามหลับตา นึกต่อไปว่า....
ผู้หญิงที่ไม่เคยศรัทธาในความรักอย่างณูจะใช้ชีวิตที่เหลือต่อไปยังไง เมื่อได้รู้ว่าจริงๆแล้วตนเองโหยหาความรักมาตลอดชีวิตเช่นกัน ในวันที่สูญเสียความรักนั้นไปอย่างไม่มีวันได้คืน

** จากหนังสือ
ชื่อหนังสือ...ขอความรักบ้างได้ไหม
นักเขียน...พิบูลศักดิ์ ละครพล

--------------------------------
" All Copyright©Nanthanatcha "