“ตัวละครเป็นแผล...แต่งดงาม” ของ Jimmy Liao

ทุกครั้งที่เศร้าโศก หมีกากบาทชอบปีนขึ้นไปอยู่บนยอดไม้
แล้วตะโกนขึ้นฟ้าสุดเสียง
“หมีกากบาทสู้ๆ! หัวใจสู้ๆ! จักรวาลสู้ๆ!”
แล้วก้มมองลงมา
โลกเบื้องล่างจะดูสว่างไสวน่าอยู่ขึ้นมาทันที
หมีกากบาทเป็นหนึ่งในตัวละครที่บาดเจ็บ เป็นแผล และมีความรู้สึกของจิมมี่ เลี่ยว นอกจากจะมีหมีกากบาทซึ่งเป็นตัวแทนของผู้คนที่ฝังตัวเองจมลึกอยู่กับอดีตอันน่าเศร้าและลืมไม่ลง แล้วก็ยังมีหนูดำของลูลู่ซึ่งเกิดมาเพื่อที่จะตกเป็นผู้ถูกกระทำอยู่ตลอดเวลา ในหนึ่งวันหนูดำได้ดื่มด่ำกับการตกจากที่สูงถึงแปดสิบแปดครั้ง และลูลู่ซึ่งเป็นเจ้านายก็ได้บอกกับหนูดำว่า เธอรู้สึกอิจฉาหนูดำเพราะเธอไม่สามารถดื่มด่ำกับการตกจากที่สูงได้ ลูลู่แลดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่อ่อนโยน แต่เธอกลับศึกษาคิดค้นวิธีทำร้าย ทรมานตุ๊กตาของเธอได้มากถึงสิบเก้าแบบ ซึ่งนั่นก็ไม่ได้หมายความว่า เธอไม่ได้รักหนูดำ ไข่พะโล้จะต้องขอพรจากพระเจ้าสามประการก่อนกินข้าวเสมอ...
“ข้าแต่พระเจ้าผู้รอบรู้ ผู้ยิ่งใหญ่
ขอให้คนที่ไม่เชื่อท่าน เชื่อท่านได้ไหม
ผมทนเด็กคนอื่นหัวเราะเยาะไม่ไหวแล้ว
เขาบอกว่าผมโง่เง่า
หวังว่าท่านจะลงโทษพวกเขาอย่างสาสม”
ไข่พะโล้อธิษฐาน ขอให้พระเจ้าคุ้มครองเขาในทุกๆวัน ไม่ว่าจะเป็นเช้า สาย บ่าย หรือเย็น ไม่ว่าไข่พะโล้จะลงมือทำอะไร เขาก็จะต้องอธิษฐานอ้อนวอนกับพระเจ้า ไข่พะโล้เชื่อว่า “หากเชื่อย่อมได้ผล”
...แต่หากทุกคนอธิษฐานหมด พระเจ้าจะทำอย่างไร?...
และไข่พะโล้ก็ยังคงอธิษฐานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยหรือใหญ่โตมากแค่ไหน
เขาเป็นเด็กโชคดี ทุกครั้งที่เขาหลับตาอธิษฐานเขาคือบุตรของพระเจ้า
มีหลายคนหวังว่าชีวิตจะเหมือนกับหนังโรแมนติก เช่นเดียวกับจูลี่ เธอเชื่อว่าหากรอคอยได้นานพอ ณ มุมหนึ่งของทะเลไกลโพ้น จะมีชายหนุ่มรูปงาม คนที่เข้าใจความรู้สึกของเธอ จะเก็บขวดที่เธอเขียนความในใจใส่ลงไป แล้วเอาไปทิ้งทะเลนั้นได้ และด้วยความกังวลว่าจดหมายที่ถูกปลาวาฬกิน หรือเกยตื้นบนเกาะร้าง จูลี่จึงได้ทำจดหมายแห่งความหวังออกมาถึงสามสิบเจ็ดแบบ และพยายามส่งจดหมายออกไปให้ไกล ให้พวกมันไปตามหาอนาคตอย่างกล้าหาญ แต่...
“เรื่องเหลือเชื่อมีอยู่แต่ในนิทานเท่านั้น”
“เรื่องโรแมนติกมีอยู่แต่ในนิยายเท่านั้น”
จดหมายสามสิบหกฉบับที่โยนออกไปในทะเลลอยกลับฝั่งพร้อมเกลียวคลื่นในเย็นย่ำสุดท้ายของฤดูร้อน ท่ามกลางแสงสวยของอาทิตย์อัสดง แต่ว่า...ไม่มีใครเห็นใบหน้าของจูลี่ ไม่มีใครล่วงรู้ความรู้สึกของเธอ และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่า จดหมายในขวดใบที่สามสิบเจ็ดนั้นได้ถูกเปิดอ่าน แต่น่าเสียดายที่ชายหนุ่มรูปงามไม่เข้าใจเนื้อความของจดหมาย เขาจึงใช้ประโยชน์จากขวดใบนั้นด้วยการนำมันไปเป็นแจกันดอกไม้เพื่อมอบให้กับหญิงสาวที่เขารัก
ตัวละครทุกตัวของจิมมี่สีสวย แต่ไม่สดใส ทุกตัวละครมีบาดแผลเป็นของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นปีเตอร์รูปหล่อที่ชอบผู้หญิงพร้อมกันถึงสามคน แต่ว่า...ใครจะรู้เล่าว่าคนรูปหล่อก็เหงาเหมือนกัน ส่วนบอลลูนที่เป็นเด็กฉลาดไอคิวสูง ที่ทุกๆคนต่างก็ชื่นชมในความฉลาดของเธอ กลับเบื่อหน่ายที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยคนโง่ ในขณะเดียวกันเจ้าหัวซาลาเปาดันไม่เข้าใจหลายสิ่งอย่างอย่างบนโลก เพราะเขาหน้าตาเหมือนซาลาเปา สมองจึงมีไส้อยู่เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ยังมีออทัมที่เอาแต่ไล่จับความสวยงามที่เมื่อกะพริบตาก็จางหาย เธอจึงมักจะรู้สึกผิดหวัง สิ่งที่สวยงามนั้นจับต้องไม่ได้
แต่ไม่ว่าบาดแผลของเด็กๆแต่ละคนในดินแดนแห่งนี้จะมากน้อยแตกต่างกันสักแค่ไหนก็ตาม เขายังคงอธิษฐานให้เพื่อนทุกคนเติบโตและมีสุขภาพแข็งแรง แบ่งปันเรื่องราวทุกข์สุขซึ่งกันและกันบ้างเมื่อมีโอกาส
ตัวละครที่เป็นแผลของจิมมี่ได้ได้เกิดมาเพื่อให้เราเชื่อว่าพวกเขาเจ็บปวด หากแต่พวกเขาทำให้เรารู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นเป็นยังไง เพราะหลายบาดแผลของพวกเขามีชื่อเดียวกันกับบาดแผลของเรานั่นเอง เพียงแต่เราพยายามที่จะเข้มแข็งเพื่อปกปิดเอาไว้ ไม่ร้องไห้ออกมาง่ายๆเหมือนกับตัวละครของจิมมี่ ซึ่งจริงๆแล้วเราเองก็อยากที่จะทำอะไรที่มันดูงี่เง่า บ้าบอ ไม่เอาไหนในสายตาของคนทั่วไปเช่นเดียวกันกับตัวละครของจิมมี่ แต่ว่าโลกของความเป็นจริงมักจะไม่ค่อยเปิดโอกาสให้เราได้ทำแบบนั้นง่ายๆนักน่ะสิ
การปล่อยให้หัวใจได้เดินทางตามตัวละครของจิมมี่เข้าไปในดินแดนที่สาบสูญ จึงเป็นวิธีที่ดีแบบสุดๆในยามที่ต้องการเพื่อนสักคนที่เป็นเหมือนเรา เข้าใจเรา รู้สึกและเยียวยาความเจ็บปวดของตัวเองไปพร้อมๆกัน
...แล้วจะกล้าเผชิญหน้ากับบาดแผล และรักตัวเองมากขึ้นเช่นเดียวกัน...
--- --- --- ---
หมายเหตุ : ตัวเอียงคัดลอกจากหน้าหนังสือ
ชื่อหนังสือ : Snow Falling ความปวดร้าวอันงดงาม
(หนึ่งในหนังสือชุด : Paradise Lost สวนสวรรค์ที่สาบสูญ)
Jimmy Liao : เขียน
ชุตินันท์ เอกอุกฤษฏ์กุล : แปล
‘ปราย พันแสง : บรรณาธิการ
จัดพิมพ์โดย : inSpire สำนักพิมพ์ในเครือนานมีบุ๊คส์หากแต่มันเป็นเพียงเกมสนุกของเธอเท่านั้นเอง

--------------------------------
" All Copyright©Nanthanatcha "