จงยิ้มให้กับความทุกข์ แล้วเราจะเป็นสุขที่สุดในโลก

เมื่อก่อนเวลาที่ฉันมีความทุกข์ ฉันก็มักที่จะคิดว่า ตัวเองเป็นคนที่มีความทุกข์มากที่สุดในโลก
เหมือนตัวเองต้องแบกเอาโลกทั้งใบเอาไว้คนเดียว ไม่มีใครมาช่วยแบ่งเบา
กะแค่เรื่องอกหัก แมวตาย หรืออะไรต่อมิอะไรมันไม่ได้เป็นไปตามที่ใจคาดหวัง
ฉันก็ร่ำๆจะเป็นจะตายซะให้ได้ เปล่าประโยชน์ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อเป็นทุกข์
ไม่ได้แตกต่างกับมนุษย์คนอื่นเลย

เวลานี้ ฉันก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ เพราะฉันยังเป็นแค่มนุษย์ตัวเล็กๆธรรมดา เพียงแต่ว่า...
ฉันเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่มากขึ้น
ฉันดีใจที่ทุกวันนี้ยังมีโอกาสที่จะเลือกการมีชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าหลายๆครั้งจะต้องอยู่เพื่อที่จะเป็นทุกข์ก็ตาม

เพราะโศกนาฏกรรมสึนามิเมื่อหลายปีก่อน ทำให้ฉันได้รู้ว่า การยังมีชีวิตอยู่มีคุณค่ามากแค่ไหน
คนที่เสียชีวิตในโศกนาฏกรรมครั้งนั้น เขาไม่มีโอกาสที่จะเลือกว่า จะได้มีชีวิตอยู่ต่อไปหรือเปล่า
ถึงแม้ว่าจะดิ้นรนเหนี่ยวรั้งสักแค่ไหนก็ตาม

แล้วทำไมฉันต้องทำลายชีวิตของฉันเองด้วยล่ะ

ตอนนี้เวลาที่ฉันทุกข์ ฉันจะพยายามที่จะยิ้มให้กับมัน ไม่เอาตัวเองลงไปจมอยู่กับความทุกข์โศก
เพราะว่าฉันไม่ได้แบกโลกใบนี้เอาไว้ แล้วฉันก็คงไม่ใช่คนสุดท้ายของโลกที่มีความทุกข์ด้วย

แค่เรายิ้มให้กับมันได้ ไม่ว่าปัญหามันจะหนักหนาสักแค่ไหน มันก็จะเบาลง
ยิ่งขบคิดวกวนอยู่กับปัญหา ก็ยิ่งไม่มีสติ พอไม่มีสติ ก็ไม่มีปัญญาที่จะแก้ไข

ดังนั้น เจอปัญหาที่หาทางออกไม่ได้เมื่อไหร่ ก็จงทำเป็นลืมมันไปซะ
ไปเที่ยวเล่น ไปใช้ชีวิตซะให้สาสม แล้วค่อยกลับมาคิดใหม่วันหลังก็ยังได้
แต่อย่าเพิ่งทำลายชีวิตตัวเองก็แล้วกัน เพราะนั่นจะแปลว่า...
เรากำลังประเมินคุณค่าตัวเองผิดพลาดอย่างไม่สามารถให้อภัยได้

--------------------------------
" All Copyright©Nanthanatcha "