ด้วยรักและปลาทู

ด้วยรักและปลาทู
ใบข้าว...เขียน

บ่ายแก่ๆเข้าไปแล้ว แต่นังรถถังกับเจ้าปืนใหญ่สัตว์เลี้ยงสามัญประจำบ้านของฉันยังคงยึดเตียงนอนหนานุ่มเป็นฐานที่มั่น ปักหลักกันนอนหลับอุตุ
หนึ่งวันมียี่สิบสี่ชัวโมง เจ้าสองตัวนี่ก็นอนกันเกือบตลอดวันเหมือนกัน ยังดีที่มีช่วงเบรกบ้าง เช่น ลุกขึ้นมาวิ่งเล่นหยอกเย้ากันจนข้าวของแตกหัก ในขณะที่ฉันกำลังทำสงครามเงียบกับหมอนและผ้าห่มบนเตียงนอนตอนเช้าตรู่ มันทั้งคู่สามัคคีกันทำตัวเป็นนาฬิกาปลุกมีชีวิตทุกเช้า ทั้งๆที่รู้ว่านั่นเป็นการเอาชีวิตทั้งเก้าเข้ามาเสี่ยงความเป็นความตายที่มีอาการหงุดหงิดโมโหของฉันเป็นสิ่งชี้ชะตา เมื่อฉันลุกไปอาบน้ำ มันก็กลับเข้ามานอนต่อ พอสายๆหน่อยกะว่าฉันคงอารมณ์ดีเพราะหาอะไรกินแล้ว มันทั้งคู่ก็จะโผล่หน้าออกมาออดอ้อนขออาหารเช้าสำหรับมันบ้าง เมื่อหนังท้องตึง ก็แยกย้ายกันไปหามุมสงบงีบต่อ
บางครั้งฉันก็เกิดอาการหมั่นไส้ อยากจะเนรเทศมันทั้งคู่ให้ไปทำสวีทกันที่อารามสถาน หรือบาทวิถีแมนชั่นบ้างเหมือนกัน เพราะมันทั้งคู่มักจะพลอดรักกันนัวเนีย ผลัดกันเลียขนแคะขี้หู ล้างขี้ฟันให้กันและกันได้นานสองนาน จนบางทีเกิดรำคาญกันเองขึ้นมา จากสวีทก็ลุกลามเป็นวิวาทไปโดยปริยาย ลำบากฉันต้องห้ามปรามและไกล่เกลี่ยก็มีบ่อยๆ
ไม่รู้ว่าเพราะชีวิตของฉันใกล้ชิดสนิทสนมกับมันมากเกินไป หรือมันได้วิวัฒนาการตัวเองให้มีพฤติกรรมคล้ายมนุษย์ก็ไม่ทราบ มันทั้งคู่ถึงได้อ้อล้อเกินหน้าเกินตาเผ่าพันธุ์ ในยามนอน มันจะนอนตะแคงเหยียดยาวมีหมอนหนุนศีรษะ ฉันจึงประชด จับมันห่มผ้าหนุนหมอน เปิดพัดลมซะเลย มันกลับชอบใจซะอีกแน่ะ ยิ่งตอนกลางคืนด้วยแล้ว มันทั้งคู่จะนอนหนุนแขนฉัน หลับสบายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ส่วนฉันน่ะเหน็บชาทุกเช้าเลย เรื่องต่อล้อต่อเถียงก็ชนะเลิศ ฉันว่าอะไรนิดๆหน่อยๆมันทั้งคู่จะต้องเถียงกลับมาทุกครั้ง ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเถียงฉันว่าอะไรบ้าง ก็ยังไม่มีสถาบันสอนภาษาที่ไหนเปิดสอนภาควิชาภาษาสัตว์นี่นา แต่ฉันไม่ชอบ พอฉันพูดจบมันก็ส่งเสียงตอบกลับทันควันน่ะ ก็เลยพาลทะเลาะตบตีกับพวกมันแก้เหงาบ่อยๆ
ในยามที่ฉันเหนื่อยหน่ายกลับมาจากนอกบ้าน พอเปิดประตูห้องและพบมันนอนหลับอยู่บนเตียง ฉันก็หายเหนื่อย เพราะเข้าใจเอาเองว่ามันรอฉันอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถหาน้ำเย็นๆมาต้อนรับก็เถอะ แม้มันจะไม่สามารถพิฆาตหนูที่วิ่งออกมาเย้ยหยันมันบ่อยๆได้ก็ตาม แต่รถถังกับปืนใหญ่ก็เป็นแมวที่แสนดีของฉัน ฉันเลี้ยงดูแมวพันธุ์ทางไร้ราคา แต่เปี่ยมด้วยคุณค่าของฉัน ด้วยความรักและข้าวคลุกปลาทูที่ฉันใช้มือของฉันขยำให้มันทุกมื้อ แทนที่จะเทอาหารสำเร็จรูปให้มันไปวันๆ และอดน้ำตาซึมไม่ได้ เวลาที่เห็นมันเจ็บป่วยหรือตาย แต่ไม่ใช่เพราะความเสียดายในสนนราคาค่าตัวที่สูงลิ่วเหมือนสัตว์เลี้ยงของบางคนหรอกนะ
แต่เพราะความรักที่ฉันมีต่อพวกมัน สัตว์เลี้ยงแสนรักของฉันเอง...

.......... .......... ..........

ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสาร i-spy

All Rights Reserved.

2006 Copyright©Nanthanatcha Cheusuwan