วันพฤหัสบดี, ธันวาคม 07, 2549

พรุ่งนี้ที่เธอรอ



พรุ่งนี้ที่เธอรอ
ใบข้าว เขียน

เพื่อนสนิทของฉันคนนึง เป็นคนที่รอคอยการมาของพรุ่งนี้อยู่เสมอ เพราะเธอเชื่อว่าวันใหม่ เดือนใหม่ และปีใหม่ จะนำพาสิ่งใหม่ที่ดีดีเข้ามาสู่ชีวิตของเธอ เธอจึงรอคอยด้วยความเชื่อนั้น โดยที่เธอไม่เคยที่จะก้าวออกไปให้ไกลกว่าเดิมเลย ทั้งๆที่บางทีสิ่งดีดีที่เธอรอ อาจอยู่ตรงหน้า รอแค่ให้เธอก้าวออกไปหาอีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น
ฉันไม่รู้ว่าความฝันของเธอคืออะไร เพราะเวลากว่าสิบปีที่เรารู้จักกัน ฉันไม่เคยเห็นเธอทำอะไรเพื่อไล่คว้าความฝัน ไม่เคยเอ่ยให้ได้ยินว่า เธออยากเป็นอะไร ฉันเห็นเธอใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ เธอเลือกเรียนในคณะที่เธอคิดว่ามันง่ายและเหมาะกับเธอ เธอไม่ได้คิดว่าถ้าจบมาแล้วจะทำงานอะไร สิ่งที่เธอต้องการคือใบปริญญาเพื่อหางานทำ โดยไม่ทันคิดว่าคณะที่เรียนน่ะ มีคนเรียนและจบออกมามากที่สุด และมีคนจบคณะนี้ว่างงานมากที่สุดเช่นกัน เธอใช้ชีวิตง่ายๆจนดูไร้จุดหมาย บางครั้งฉันก็รู้สึกอิจฉาเธอเหมือนกันนะ ที่ไม่ต้องเหนื่อยกับการวิ่งไล่คว้าความฝันอย่างฉัน ในขณะที่เธอหายใจทิ้งไปเรื่อยๆ ฉันก็หาสิ่งแปลกใหม่เติมให้กับชีวิต แม้บางทีสิ่งนั้นจะทำให้ฉันเจ็บปวดก็ตาม ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเข็ดขลาดกับความผิดหวัง ฉันมักโดดเรียนไปเที่ยว เพื่อมองเมืองในมุมที่ต่างจากเดิม หรือไม่ก็นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้ชายเพื่อดูพวกเขาเล่นฟุตบอล ไม่ก็เล่นกีต้าร์อยู่ที่มหาลัยจนดึกดื่น เพื่อฟังข้อสนทนาแปลกๆ รู้ถึงมุมมองของผู้ชายที่มีต่อสิ่งต่างๆ ซึ่งต่างจากวงสนทนาประสาหญิงที่ฉันคุ้นชิน
ประโยชน์อย่างหนึ่งที่ฉันได้คือ เก็บเกี่ยวบรรยากาศมาใช้เป็นแรงบันดาลใจในงานนักเขียนที่ฉันใฝ่ฝัน ซึ่งสิ่งต่างๆที่ฉันทำเธอบอกว่ามันไร้สาระ เธอใช้เงินพ่อแม่อย่างสบายใจ ส่วนฉันต้งอาศัยงานพิเศษเพื่อค่าหน่วยกิต ฉันเต็มใจที่จะทำเพราะนอกจากเงินแล้ว ยังได้ประสบการณ์ของความลำบากอีกด้วย เมื่อฉันได้มีโอกาสเจอหน้าเธอ ฉันก็จะได้รับคำตักเตือนแนะนำด้วยความหวังดีเรื่องการเรียนเสมอ ทั้งที่ผลการเรียนของเธอกับฉันก็ดีพอๆกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
...แต่ถ้าจะให้ฉันใช้ชีวิตในแบบเดียวกับเธอ ฉันคงทำไม่ได้หรอก เพราะรู้สึกว่าชีวิตมันไร้ค่ายังไงบอกไม่ถูก...
ฉันว่าในวันนี้ที่เรายังมีลมหายใจ เราน่าจะหาอะไรใส่ให้กับชีวิตบ้าง จะได้รู้ว่าบนโลกนี้ยังมีอะไรที่น่าสนใจอีกตั้งเยอะ นอกจากการไปเรียนเสร็จแล้วตรงดิ่งกลับบ้าน พบเจอแต่สถานที่เดิมๆ ผู้คนเดิมๆ ลองเปลี่ยนจากการฟังเพลงป๊อบหวานๆมาฟังเพลงเพื่อชีวิตดูสักครั้ง จะรู้ว่านอกจากเรื่องบอกรักบอกเลิก ยังมีสาระอื่นให้สัมผัสจากบทเพลง ฉันรู้นะว่าเธอเองก็เบื่อสิ่งเดิมๆของเธอ เพราะเธอจะรอคอยการมาของพรุ่งนี้ และหวังว่าการมาของพรุ่งนี้จะนำสิ่งดีดีมาสู่ชีวิตของเธอด้วย
แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม เธอถึงไม่ลองก้าวออกไปเพื่อแสวงหาสิ่งใหม่ๆให้กับชีวิตซะตั้งแต่วันนี้
.......... .......... ..........


ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสาร i-spy

All Rights Reserved.
2006 Copyright©Nanthanatcha Cheusuwan
------------------------------------------